Jaren geleden woonde ik in een klein dorpje, bijna aan de bosrand..... ik wist dat er een bos een paar kilometer verderop wilde zwijnen woonde.....vond ik een mooi idee - ik kwam daar eigenlijk nooit, maar gewoon het idee, dat daar wilde dieren leven, vond ik heel mooi.
Toen was er op een gegeven moment veel geharrewar over wolven loslaten in onze Natuur in Nederland. Daar heb je altijd voor en tegenstanders over en ik begreep die tegenstanders echt niet........ jeetje, zo'n mooi dier...... wat kun je daar nu op tegen hebben?
En op een mooie zonnige ochtend, mijn Zoon ging buitenspelen - hij was toen een jaar of 5 / 7 en ik zat in de voortuin, hem gedeeltelijk wat in de gaten te houden, een beetje te mijmeren...... en toen gingen mijn gedachten naar die mensen, waarvan ik niet begreep waarom ze er toch zo'n probleem van maakte als men wolven loslieten........ineens zie ik in ons stukje bos, 1 minuut lopen en daarin een roedel wolven......... en mijn zoontje die daar aan het spelen was...........
Toen begreep ik het....... de angst sloeg me echt zo hard binnen op dat moment, dat ik er gewoon misselijk van werd........
En wat moest ik toen lachen om mijzelf........ (trouwens met volledig begrip, hoor...... het was een mooie les dat sommige dingen niet zo simpel zijn als ze eerst lijken).
... zou mij persoonlijk super gaaf lijken, maar ik maak zoveel kabaal, dat de wolf er vast allang vandoor is........
www.ad.nl
