Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een alternatieve webbrowser te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een alternatieve webbrowser te gebruiken.
- Topicstarter aprilbloesem
- Startdatum
nou, inderdaad......een kennis van mij is een dierenvriend, maar spreeuwen is ze nooit zo blij mee.....vooral niet als ze die blauwe besjes eten...........Lachen met die scheepstoeter
Maar je zult ze op je waslijn hebben zitten. Dan wordt je ook niet echt blij. Wel een prachtig gezicht hoor!
Geen idee wat 'ie zegt daar in het nestkastje..
Ja, dat klonk heel grappig in dat nestkastje, spraak maar onverstaanbaar. Ik hoop ook dat we dergelijke vluchten nog lang mogen meemaken. Ik herinner mij nog goed van Rotterdam, de Coolsingel, dat daar in de schemering enorme hoeveelheden spreeuwen hun nachtverblijf opzochten in de bomen langs de singel. Machtig schouwspel was dat altijd. Ik weet niet of ze er nog steeds zijn.
Ik kwam een stukje tegen, op het station van Rotterdam schijnen ze weer terug te zijn, waarbij ze het geluid nadoen van de deuren van een van de oudere treinen.Ja, dat klonk heel grappig in dat nestkastje, spraak maar onverstaanbaar. Ik hoop ook dat we dergelijke vluchten nog lang mogen meemaken. Ik herinner mij nog goed van Rotterdam, de Coolsingel, dat daar in de schemering enorme hoeveelheden spreeuwen hun nachtverblijf opzochten in de bomen langs de singel. Machtig schouwspel was dat altijd. Ik weet niet of ze er nog steeds zijn.
Vroeger, toen ik nog op het platteland woonde, heb ik ook talloze spreeuwenzwermen zien heen-en-weren. Ik zag ze nooit opstijgen, ondanks dat ons weiland achter het huis soms helemaal vol zat met spreeuwen. Net alsof zo’n zwerm in de lucht er altijd ineens zomaar was.
magischVroeger, toen ik nog op het platteland woonde, heb ik ook talloze spreeuwenzwermen zien heen-en-weren. Ik zag ze nooit opstijgen, ondanks dat ons weiland achter het huis soms helemaal vol zat met spreeuwen. Net alsof zo’n zwerm in de lucht er altijd ineens zomaar was.
Ik denk daar ook wel eens over na en denk dat het hoort bij het menszijn (zeker als kind, zoveel invloeden, zoveel nieuwe dingen) .... en dan achteraf.....zien en voelen we de magie weer... voor mij maakt dat, dat ik dan nu soms met hele andere ogen naar alles kijk.....bewuster vaak.Ja, echt! En zeker achteraf is het magisch. Toen hoorde het er gewoon bij, en viel het niet meer op. Helaas eigenlijk, dat je dan uiteindelijk de schoonheid niet meer ziet
Waar ik woon zie ik ook nog wel eens spreeuwen, maar niet meer in de groepen die ook in mijn jeugd wel eens op het gazon landden en zelfs later nog bij mijn laatste eigen woning. Nu zie ik ze af en toe, alleen, met z'n tweeën of maximaal 5 en snap echt niet waar de rest is gebleven.