Spirituele ontwikkeling

[Arthur]

Zoals beloofd hier een eerste stukje over spirituele ontwikkeling (althans hoe ik spirituele ontwikkeling zie). Mijn plan is om dat in stapjes steeds verder uit te werken en aanvullingen en kritiek van jullie daarin mee te nemen. Ik ben benieuwd waar we uitkomen.

Voor mij is spirituele ontwikkeling het leerproces in de vorm van reis naar 'binnen', met als doel om contact te maken met het 'Ware Zelf'. Andere benamingen voor het Ware Zelf zijn onder andere: het Hogere Zelf, Je Goddelijke Kern en de Godsvonk. Dat contact met het "Ware Zelf" wordt bemoeilijkt door het Ego (=“Persoonlijke zelf”), waarin zich blokkades bevinden zoals: blinde vlekken, schaduwkanten, emoties die uit balans zijn en in de weg zittende overtuigingen. Anders gezegd, spirituele ontwikkeling is (voor mij) dus een vorm van bewustwording waardoor een grondige genezing van jezelf op alle niveaus plaatsvindt. Deze reis zal voor ieder persoon verschillend zijn, maar de ontwikkeling die je doormaakt zal in ieder geval de volgende resultaten moeten hebben:

1. vermindering van angst
2. vermindering van egocentrisme en narcisme
3. vermindering van lijden

4. vermeerdering van wijsheid
5. vermeerdering van mededogen
6. vermeerdering van vreugde

We kunnen deze zes punten ook samenvatten tot "vermeerdering van liefde".

Waarschuwing! Iets wat ik al eerder op dit forum heb gezegd: op het pad van spirituele ontwikkeling kom je vroeger of later bijna onvermijdelijk terecht in Narcistische val(kuil). Dat is het moment waarop je genoeg weet om welke zaken het gaat bij spirituele ontwikkeling, maar waarop je nog niet voldoende overzicht hebt om goed te kunnen beoordelen hoever je zelf echt gevorderd bent met de bewustwording van je eigen blokkades (=je onderschat dan je eigen beperkingen).
Deze valkuil vormt een dubbel probleem. Het eerste probleem is dat dit het moment is dat de behoeft gaat bestaan om anderen te helpen bij hun spirituele ontwikkeling door dingen te gaan vertellen en verkeerde opvattingen bij anderen te gaan verbeteren. Kortom de 'spiritueel leraar' is geboren.
Het tweede probleem is dat verdere groei op het spirituele pad moeilijker of zelfs onmogelijk wordt. Dat is afhankelijk hoe diep je in de narcistische val zit. Sommige mensen zitten namelijk zo diep dat ze zich niet verder ontwikkelen (ze kunnen niets meer van anderen leren omdat ze immers verder ontwikkeld zijn dan de meeste anderen. Ook zie je regelmatig wat ik zelf het 'goeroe effect' noem: de goeroe kan onmogelijk toestaan dat een van zijn leerlingen zich verder ontwikkelt dan de goeroe zelf.
Dat is dan ook de reden dat ik zeg: "Wantrouw elke spirituele leraar". Blijf zelf altijd nadenken en beoordeel wat de uitspraken en handelingen van hem/haar bijdragen aan de zes punten die ik hierboven noemde. Die uitspraak geldt uiteraard ook voor mij zelf: laat je niet in de luren leggen door dingen die 'mooi', 'waar' of 'logisch' klinken, maar blijf nadenken en beoordelen in hoeverre mijn uitspraken voldoen aan de zes punten.

 

[Muriel]

Wat een mooi schrijven Arthur.
En herkenbaar.
Aan het begin van mijn spirituele reis herken ik ook wel dat punt van anderen willen helpen met wat ik zelf te weten was gekomen, en ook vond ik het toen nog enigszins bijzonder wat ik zelf allemaal beheerste.
Nu is dat veel minder, ik wil een ander nog wel helpen maar niet meer met mijn manieren, meer met hetgeen wat de ander wil. Als ze iets hebben aan mijn manier is dat mooi, maar ik voel niet meer de drang het uit te dragen of te vermelden. Alleen als dat zo past. Ik vind mededogen belangrijker dan mijn spirituele ervaringen als het ware te onderwijzen. En ik ben er ook eigenlijk niet meer mee bezig of mijn ervaringen kloppen of de waarheid zijn, het maakt niet zoveel uit, als het me maar vreugde brengt, en me een goed gevoel geeft.
Als ik naar de zes punten kijk die je noemt, vind ik dat een mooie omschrijving.
En ook hele belangrijke punten.

Als ik naar mezelf kijk ben ik spiritueler geworden dan dat ik was, ik werk zelf meer met het licht en dergelijke voor mezelf, mediteer meer, en schrijf meer, maar het leeft nu meer in me, en minder naar buiten, in de zin van het op die manier benoemen. het uit zich meer in mededogen en er zijn voor de ander.
Eerder dacht ik dat ik de ander kon helpen met mijn spirituele ervaring, nu denk ik daar eigenlijk helemaal niet meer over na. En maakt het me ook niet uit. Ik help een ander net zo lief met een boodschapje doen.

Ik herken de goeroes en spirituele leraren die je noemt om me heen ook wel. Ik krijg het daar altijd heel benauwd van.
Het gaf mij altijd het gevoel, wil je me nou echt helpen? Of wil je graag zelf puntjes scoren door een ander geholpen te hebben.

 

[Rainbow]

Ik mis eigenlijk nog het stukje overgave, overgave aan het licht. Ik zie het als een soort zoeklicht, of een soort spotlicht waarbij het de kunst is om erin te blijven staan. Niet jijzelf bepaald waar het licht schijnt maar iets groters buiten jouzelf. Dat maakt dat je steeds opnieuw moet afstemmen en volgzaam bent. Waar het licht gaat, daar ga jij.

Voor mij persoonlijk is dit het lastigste stukje omdat je nooit weet waar je heen gaat en dus ook nooit aan anderen kunt uitleggen wat het plan is.

 

[Arthur]

Ik mis eigenlijk nog het stukje overgave, overgave aan het licht. Ik zie het als een soort zoeklicht, of een soort spotlicht waarbij het de kunst is om erin te blijven staan. Niet jijzelf bepaald waar het licht schijnt maar iets groters buiten jouzelf. Dat maakt dat je steeds opnieuw moet afstemmen en volgzaam bent. Waar het licht gaat, daar ga jij.

Voor mij persoonlijk is dit het lastigste stukje omdat je nooit weet waar je heen gaat en dus ook nooit aan anderen kunt uitleggen wat het plan is.

Ik begrijp wat je bedoelt. Een hele goede opmerking, maar je bent zo snel dart je een beetje vooruitloopt op wat ik in volgende stukjes nog wil gaan beschrijven.
Ik kan vast wel een klein voorproefje geven door te zeggen dat het Licht, dat jij buiten jezelf plaatst, volgens mij juist IN jezelf aanwezig is. En ook dat je juiste door het buiten jezelf te plaatsen het eigenlijk een stuk moeilijker maakt (voor jezelf). Maar om dat aannemelijk te maken heb ik veel meer woorden nodig. Dus ik hoop dat in de stukjes die nog volgen duidelijker te maken. Maar houd je opmerking goed vast en kom er op terug als je dat nodig vindt!

 

[Rainbow]

Ik begrijp wat je bedoelt. Een hele goede opmerking, maar je bent zo snel dart je een beetje vooruitloopt op wat ik in volgende stukjes nog wil gaan beschrijven.
Ik kan vast wel een klein voorproefje geven door te zeggen dat het Licht, dat jij buiten jezelf plaatst, volgens mij juist IN jezelf aanwezig is. En ook dat je juiste door het buiten jezelf te plaatsen het eigenlijk een stuk moeilijker maakt (voor jezelf). Maar om dat aannemelijk te maken heb ik veel meer woorden nodig. Dus ik hoop dat in de stukjes die nog volgen duidelijker te maken. Maar houd je opmerking goed vast en kom er op terug als je dat nodig vindt!

Ik denk dat dat een aanname is dat ik het licht buiten mezelf plaats. Ik ben namelijk een lichtje dat zich pas volledig kan uiten als het is aangesloten op het netwerk (zogezegd). En het netwerk, dat ervaar ik als dat zoeklicht waar ik in moet blijven. Maar dit is hoe ik het ervaar, kan me voorstellen dat anderen het weer anders ervaren.

 

[Arthur]

Ik denk dat dat een aanname is dat ik het licht buiten mezelf plaats. Ik ben namelijk een lichtje dat zich pas volledig kan uiten als het is aangesloten op het netwerk (zogezegd). En het netwerk, dat ervaar ik als dat zoeklicht waar ik in moet blijven. Maar dit is hoe ik het ervaar, kan me voorstellen dat anderen het weer anders ervaren.

Sorry, dan heb ik de zinsnede "Niet jijzelf bepaald waar het licht schijnt maar iets groters buiten jouzelf" verkeerd opgevat.

 

[Rainbow]

Sorry, dan heb ik de zinsnede "Niet jijzelf bepaald waar het licht schijnt maar iets groters buiten jouzelf" verkeerd opgevat.

Ja ik verwoord dat denk ik zo omdat ik mijn licht vooral voel als ik connectie maak. Maar dat ligt ingewikkelder dan het klinkt. Zonder connectie geen bescherming en ik ben te gevoelig zonder bescherming. Hoop dat dat nog te volgen is.

 

[Muriel]

het Licht, dat jij buiten jezelf plaatst, volgens mij juist IN jezelf aanwezig is. En ook dat je juiste door het buiten jezelf te plaatsen het eigenlijk een stuk moeilijker maakt (voor jezelf

Dit deed ik wel. Ik was veel met Gidsen en dingen buiten mezelf bezig. Maar ik denk wel dat als je met bepaalde dingen bezig ben zoals liefde van Gidsen en dergelijke en onvoorwaardelijke liefde daarin, het licht dat je zoekt, iets is wat in jezelf leeft anders zou je er al niet mee bezig zijn.
Het buiten jezelf plaatsen is inderdaad een stuk moeilijker, nu ik me besef dat het juist in mezelf leeft, voel ik het ook sterker, en kan ik er gerichter mee werken.
Het is niet at van buiten wat het aan kan steken, maar jij van binnen.

 

[Arthur]

Begrippen als 'Ware Zelf"en "Godsvonk", zijn abstract, omdat ze onzichtbaar zijn. Dat is inherent aan het werken op spiritueel niveau. De problemen die daaraan verbonden zijn worden goed geïllustreerd door het verhaal van de zes blinde mannen en de olifant. Voor degenen die dit verhaal niet kennen zal ik het even vertellen.
In dit verhaal draait het om zes blinde mannen (ik geef toe, het verhaal is niet erg geëmancipeerd, want er komen geen vrouwen in voor). Deze zes blinde mannen wisten niet wat een olifant was. Daarom liepen ze allemaal naar de olifant toe om op de tast te weten te komen wat een olifant nu eigenlijk ws. De eerste man kwam uit bij de staart. "Ik weet het" riep hij uit, "een olifant is een soort kwast". De tweede, die bij een poot van de olifant uitkwam zei: "Hoe kom je daar nu bij, een olifant is een soort boom". De derde man kwam bij de zijkant van de olifant uit en kwam tot de conclusie dat een olifant een muur was. De vierde man vond dat een olifant een waaier was, omdat hij het oor voelde. De vijfde, die bij een slagtand uitkwam, wist zeker dat een olifant een speer was. En de laatste, die de slurf voelde, was ervan overtuigd dat een olifant een slang was.
Elk van de zes mannen had een authentieke ervaring en elk van hen had dus een goede reden om aan te nemen dat hij als enige gelijk had. Op basis van dit soort misverstanden zijn godsdiensten en stromingen onstaan die elkaar (soms tot op leven en dood) bestrijden.

Om in de sfeer van het verhaal te blijven heb ik geprobeerd om de ervaringen van de afzonderlijke ze mannen te combineren. Ik heb geprobeerd om de diepere overeenkomsten (en verschillen) te vinden in de diverse stromingen. De traditionele stromingen vallen eigenlijk uiteen in twee verschillende opvattingen. In de eerste plaats zijn er de grote wereld religies (zoals Jodendom, Christendom, Islam, Hinduisme), die allemaal uitgaan van een hogere overkoepelende macht (God) die zich volledig buiten de mens bevindt. In de tweede plaats zijn er de esoterische stromingen (zoals gnostiek, alchemie). Die gaan weliswaar ook uit van een overkoepelende hogere macht, maar die is niet uitsluitend buiten de mens, maar elk mens draagt in zich een godsvonk of een godelijke kern.
De moderne stromingen worden vaak samengevat onder de noemer New Age. Ook in deze moderne stromingen kun volgens mij twee verschillende visies onderscheiden. Beide stromingen gaan uit van een goddelijke kern of een godsvonk (hoewel het woord God vaak vermeden wordt; dan wordt gesproken van "Hoger Zelf" of "Ware Zelf"). Het verschil tussen tussen de stromingen wordt gevormd hoe wordt omgegaan met het 'overkoepelende' van een hogere macht. Wat is het uiteindelijke doel van de zoektocht naar je 'ware zelf'. Is het doel om je eigen unieke zelf te vinden, dat waarin jij anders bent dan anderen. Of is het ultieme doel om dat unieke van jezelf juist te overstijgen en te beseffen dat je deel uitmaakt van een groter geheel (net als elk ander mens).

 

[Silver]

God of Bron

 

[gouwepeer]

die allemaal uitgaan van een hogere overkoepelende macht (God) die zich volledig buiten de mens bevindt

Dat is ooit ontstaan uit het feit dat de mens alles probeerde te verklaren. Ze werd de bliksem veroorzaakt door de god van de donder en draaide de Zon, Maan en de sterren om de Aarde. De Aarde werd toen als middelpunt van het universum gezien en moest dus als eerste zijn ontstaan (of geschapen).
Alles wat de mens van toen niet kon verklaren moest dus door goden zijn gemaakt.
Van oudsher was een god een bovenmenselijk wezen die in staat was om dingen te creëren wat de mens zelf niet kon.
Religies zijn later ontstaan, o.a. vanwege macht.

 

[Muriel]

Is het doel om je eigen unieke zelf te vinden, dat waarin jij anders bent dan anderen. Of is het ultieme doel om dat unieke van jezelf juist te overstijgen en te beseffen dat je deel uitmaakt van een groter geheel (net als elk ander mens).

Dit is wel iets waar ik over na moet denken.
Mijn ervaring is wanneer je een enorme onvoorwaardelijke liefde voelt, en kalme vredigheid, de uniekheid er niet meer zo toe doet. In die onvoorwaardelijkheid en absolute kalmte maakt het niet uit waar je goed in bent, waar je talenten liggen, waarin je verschilt van anderen, dan is alles gewoon goed.
In het dagelijks leven kan je eigen unieke zelf vinden wel een weg zijn om bij dat onvoorwaardelijke gevoel te komen.

 

[Arthur]

God of Bron

Precies!

 

[Arthur]

Dat is ooit ontstaan uit het feit dat de mens alles probeerde te verklaren. Ze werd de bliksem veroorzaakt door de god van de donder en draaide de Zon, Maan en de sterren om de Aarde. De Aarde werd toen als middelpunt van het universum gezien en moest dus als eerste zijn ontstaan (of geschapen).
Alles wat de mens van toen niet kon verklaren moest dus door goden zijn gemaakt.
Van oudsher was een god een bovenmenselijk wezen die in staat was om dingen te creëren wat de mens zelf niet kon.
Religies zijn later ontstaan, o.a. vanwege macht.

Ja dat klopt, hoewel ik geneigd ben om te denken dat religie bedoeld is als een manier om zelf contact te maken met God (of wat voor naam je er ook aan geeft), en dat de 'macht' ontstaat op het moment dat een kerk(genootschap) pretendeert het monopolie te hebben op de enige juiste manier om dat contact te maken voor jou en namens jou, omdat je het niet zelf kunt. Je berooft mensen op die manier van hun eigen vermogen en maakt ze afhankelijk. Dat is het verschil tussen de grote wereld religies en de esoterische kennis van bv de gnostiek en de alchemie.

 

[Arthur]

Dat is ooit ontstaan uit het feit dat de mens alles probeerde te verklaren. Ze werd de bliksem veroorzaakt door de god van de donder en draaide de Zon, Maan en de sterren om de Aarde. De Aarde werd toen als middelpunt van het universum gezien en moest dus als eerste zijn ontstaan (of geschapen).
Alles wat de mens van toen niet kon verklaren moest dus door goden zijn gemaakt.
Van oudsher was een god een bovenmenselijk wezen die in staat was om dingen te creëren wat de mens zelf niet kon.
Religies zijn later ontstaan, o.a. vanwege macht.

Nog even terugkomen op mijn vorige post. Je kunt ook afspreken dat je het contact te maken met je Ware Zelf (of misschien is dat wel hetzelfde als God, daar kom ik later nog op terug) 'spiritualiteit noemt, en dat wat kerken en kerkgenootschappen doen 'religie' noemt. Bij nader inzien denk ik dat we hetzelfde bedoelen.

 

[Silver]

het Licht, dat jij buiten jezelf plaatst, volgens mij juist IN jezelf aanwezig is. En ook dat je juiste door het buiten jezelf te plaatsen het eigenlijk een stuk moeilijker maakt (voor jezelf).

Ik denk eigenlijk dat heel veel mensen zoveel lagen door moeten om het Licht in zichzelf te vinden, dat er niets mis mee is om om te beginnen met het Licht "buiten jezelf" te werken, zodat op den duur de connectie met je eigen innerlijk Licht hersteld kan worden.
Er zijn vele wegen die naar Rome leiden en de ene weg is niet beter dan de andere.

 

[Arthur]

Ik heb een heleboel woorden gebruikt. Daarom zal ik proberen een korte samenvatting te maken.

Op het gebied van spirituele ontwikkeling bestaan er de traditionele stromingen (godsdiensten), de esoterische stromingen (zoals gnostiek), en de moderne stromingen (New Age). Al deze stromingen geven aanwijzingen (richtlijnen) over menselijke gedragingen, emoties, denkbeelden en karakter in het algemeen. Ik probeer nu (in tegenstelling tot de zes blinde mannen uit het verhaaltje) niet te kijken naar de verschillen, maar naar de (dieperliggende) overeenkomsten tussen de diverse stromingen.

In de traditionele en esoterische stromingen hebben die aanwijzingen en richtlijnen het doel om met God of het je eigen Goddelijke Kern in contact te komen via 'zelfverbetering' (= streven naar 'goede' gedragingen, 'goede' emoties, 'goede' denkbeelden een een 'goed' karakter)
In de moderne stromingen komen er nog twee doelen naast te staan:
In de eerste plaats is 'zelfverbetering' een doel op zich geworden (en niet meer als middel om met het Hogere in contact te komen)
in de tweede plaats is er een passief doel ontstaan. Wat oorspronkelijk aanwijzingen waren voor 'karakter verbetering' (=een aanzet tot actie) is een karakterbeschrijving (=iets dat vastligt) geworden.
Een voorbeeld van dat laatste is bijvoorbeeld de astrologie. Van oorsprong was de esoterische kennis van de astrologie bedoeld om te weten op welke punten je jezelf (je karakter) kon verbeteren. In de huidige opvatting BEN je volgens de astrologie bijvoorbeeld een Leeuw, of een Schorpioen, met de daarbij behorende karaktertrekken. Er wordt (bijna) nooit bijgezegd dat het de bedoeling is om een compleet mens te worden die de 'goede' karaktertrekken van de gehele dierenriem in zichzelf zou moeten ontwikkelen.

Het probleem dat ik zelf ervaar met de richtlijnen en voorschriften van de traditionele en esoterische stromingen is dat ze al eeuwen oud zijn. We zijn de afgelopen 100 jaar heel vele dingen meer te weten gekomen over de menselijke geest, die ook waardevol kunnen zijn in dit verband.
De richtlijnen en voorschriften hebben tot doel om de blokkades op te heffen die ons in de weg staan om het het Hogere in contact te komen. En die blokkades zijn bijvoorbeeld: verstorende emoties, belemmerende overtuigingen en denkbeelden, blinde vlekken , schaduwkanten en dergelijke. Het opheffen van die blokkades kunnen we ook omschrijven als een volledige 'healing' van de mens op alle niveau's. En als we dat zouden kunnen bewerkstelligen (zelfs al is het maar een beetje) dan kan dat voor veel mensen al voldoende zijn om als doel te beschouwen. Dan is een mogelijk verheven doel in eerste instantie waarschijnlijk wel 'een ver van mijn bed show'.

Ik hoop dat ik nog een beetje te volgen ben.

Ook zie ik nu achteraf dat een 'korte' samenvatting ook niet echt een juiste omschrijving is. Sorry, ik realiseer me dat ik nogal breedsprakig ben.

 

[Arthur]

Nog even een klein stukje ter afsluiting van het eerste deel van mijn verhaal.

Ik heb al gezegd dat bij spirituele ontwikkeling een grondige genezing ('healing') op alle niveaus thuis hoort. Zo hebben we allemaal wonden, gevoeligheden en littekens op emotioneel niveau (bijvoorbeeld belemmerende emoties) en mentaal niveau (bijvoorbeeld belemmerende overtuigingen, blinde vlekken, schaduwkanten). Die kunnen voor ieder mens verschillend zijn en het pad van genezing zou daarom voor iedereen verschillend kunnen zijn. Maar op spiritueel niveau hebben we allemaal als mens dezelfde twee wonden/problemen: de angst voor de dood en eenzaamheid. En die twee wonden worden niet opgelost doordat we aan de slag gaan met onze wonden op emotioneel niveau en mentaal niveau. Omgekeerd is dat vermoedelijk wel het geval: als we de angst voor de dood zouden kunnen loslaten en we in ons diepste wezen niet meer eenzaam zijn, dan zijn problemen op emotioneel niveau en mentaal niveau niet meer belangrijk en vallen ze weg. Het is misschien juist omdat we onszelf willen afleiden van de angst voor de dood en de eenzaamheid dat we zoveel tijd en aandacht besteden aan de wonden op die andere niveaus.

En als dat zo is dan is spirituele ontwikkeling terug te brengen tot de vraag: hoe komen we af van de angst voor de dood en de eenzaamheid.

 

[Muriel]

Ik vind het een moeilijke nadenker Arthur.
Ik heb eens gelezen dat de meeste mensen banger zijn om af te gaan voor publiek, of openbaar spreken, dan de dood.
Of dat zo is weet ik niet. Als ik jouw goed begrijp liggen ze ook niet in hetzelfde niveau. Maar waarom zou eenzaamheid dan bijvoorbeeld niet ook bij het mentale niveau horen?

Er zal ook verschil zijn in je eigen dood, of een dierbare. Maar ik denk meer nog de manier waarop misschien?
Ik ben niet bang voor de dood maar eerder voor hoe ik doodga, of ik enorme pijn heb of een gewelddadige dood sterf bijvoorbeeld.

 

[Silver]

Ja, ik liep er ook al over na te denken, Muriel.
De eenzaamheid ken ik al, maar misschien is de eenzaamheid die Arthur bedoelt iets anders dan wat ik ervaren heb.
Voor mij is eenzaamheid niet alleen maar alleen zijn, voor mij heeft eenzaamheid vooral ook te maken met alleen zijn en je zelf en je eigen leven niet kunnen hanteren.
Bang voor de dood ben ik eigenlijk ook niet, dacht ik. Maar je weet maar nooit wat ik op het moment suprème nog kan ervaren.
Ik geloof dus niet dat ik angst voor eenzaamheid of voor de dood heb, maar ik ben zeker nog niet klaar met mijn problemen op emotioneel en mentaal niveau.

Maar goed, nogmaals misschien bedoelt Arthur het anders.