Ik zie de natuur ook als een soort geheel, we zijn het.
Het heeft net als de mens energie nodig, is afhankelijk van tijd, en net als de mensen en dieren heeft de natuur de neiging om te vervallen. Het bloeit en valt in verval. Maar daarnaast is er groei en een grotere organisatie dan dat er was. Het wordt steeds complexer dus zal van steeds meer energie moeten worden voorzien, net als de mens steeds complexer lijkt te worden als je het vergelijkt met andere tijden waarin ze juist in de natuur leefden. De mens doet dingen in eigen belang, maar dat komt ook door de complexe tijd waarin men leeft met de vele mensen op aarde. De mens is daaraan onderhevig, zo ook de natuur. In de natuur leven nog vele processen die we niet kennen denk ik, net als deze ook in de mens aanwezig zijn.
In de natuur en in de mens liggen blauwdrukken van een geometrie die in alles in het Universum terug te vinden is.
Ik voel me vaak wel een met de natuur. Ik denk dat mensen die dat niet hebben, dat ook niet zo zeer met hun eigen natuur hebben.