Ik had van de week op het werk een persoon die zo bang is dat het hier heenkomt. Hij denkt dat het echt zo kan gaan gebeuren. Hij vroeg me op een gegeven moment maar wat zou jij nou doen als hier een luchtalarm gaat en de troepen vliegen over?
Ik zei hem, joh dan schrik ik zo, dat ik meteen bij je op schoot spring. Toen barste hij in lachen uit, ik zei dat schijnbaar zo grappig, en hij zag het helemaal voor zich. En meteen voelde hij zich luchtiger.
En toen dacht ik later, ik ben eigenlijk altijd zo, ik luister serieus maar zal ook altijd lucht brengen in zwaarte, op een manier die anderen niet kwetst. En als ik terugkijk in situaties heb ik dat ook altijd wel gehad.
En ik denk dat het dat is wat ik moet behouden en meenemen ook voor mezelf. Ik kan mezelf in zwaarte ook altijd wel weer wat lucht geven.
De balans in serieus zijn en luchtigheid. Eerder leek luchtigheid me wel eens ongepast, niet passend bij een situatie. Maar nu weet ik dat het niets te maken heeft met iets niet serieus nemen maar dat er in die luchtigheid liefde ligt. Die anderen ondersteunt maar ook mezelf. Want die luchtigheid mag er zijn, ook als er heftige dingen spelen.
Ik hoef me niet schuldig te voelen als ik iets heftigs gezien heb en vlak daarna ergens heel erg om moet lachen. Eerder had ik dat wel dat ik me dan schuldig voelde. Maar nu ik me besef dat het gewoon goed is, balanceert het zich ook beter uit.
Ik kijk de informatie wel, maar ik kijk als ik veel avonddiensten heb al niet naar het nieuws, dan ben ik bezig.
En als iemand mij in de ochtend voor een wandeling vraagt en ik heb het nieuws niet gezien, dan ga ik lekker wandelen. Bij mij komt het automatisch al niet continue bij me, maar in kleine brokken. En ik probeer het ook dicht bij mezelf te houden. Als ik te lang naar het nieuws kijk en beroerd raak, is het eigenlijk veel functioneler dat ik op het werk iemand wat lucht heb kunnen geven, en mijn energie daaraan geef.
Ik ben met het nieuws bezig maar op een manier dat ik bij kan dragen.
En ik vraag dat ook aan de Engelen, van ik vind het heel erg maar kunnen jullie me helpen mijn kracht in te zetten op een manier die bij me past en helpend is.