als ik dit zo lees, denk ik , 'wees niet zo streng voor jezelf'......Ik heb ook altijd datzelfde probleem. Zo ben ik bijvoorbeeld een bachelor ICT gestart omdat dat mijn 2de keuze was na micro biologie en dat was praktischer omdat ik anders diende te verhuizen. Enkel om er later achter te komen dat ik mijn leven niet wil spenderen achter een scherm en al helemaal niet als het is om voor anderen te werken. Ik zou dan eerder een management functie uitvoeren maar wie laat er nu een autist een team managen? En dan nog kan ik mijn eigen fascinatie niet volgen.Het kiezen van een studierichting is voor mij ook altijd heel moeilijk geweest omdat ik aan de ene kant in heel veel verschillende dingen geïnteresseerd ben...Daarna sparen voor die oscilloscoop die ik al zo lang wens. Voor een beetje degelijk materiaal betaal ik kennelijk al snel €1000 en dan nog laat de bandbreedte en functionaliteit te wensen over. Welke oscilloscoop heeft Arthur eigenlijk?
Ik zou deze opleiding eerder starten voor mezelf en niet met het oog op werk. Ik kan de opleiding stopzetten wanneer ik wil maar ik mis vooral de sociale omgeving. Ik vertoef graag onder mensen die mijn fascinaties delen en die mensen zijn zo onbereikbaar. Ik hou ook niet van chaos en het zelf de leiding pakken, ik heb graag een professor die mij daarin stuurt zodat ik niet ontspoor en op een zijspoor beland waarvan ik na 10 jaar dan ontdek dat ik me heb verdiept en heb gespecialiseerd in een doodlopend straatje.
Eigenlijk zit ik in een loepje. Studie mislukt dus ga ik werk zoeken. Werken mislukt dus laat ik mezelf diskwalificeren. Geen goede vrienden dus wil ik mijn studies hervatten. En nu bengel ik aan dat randje. Ik vrees dat ik de studie niet aankan omdat er niemand is om mij over de rand te helpen en mij emotioneel te motiveren.
Aan mijn uiterlijk ligt het niet dus het ligt aan dat introverte verlegen sociaal ongepaste driftbuierige kinderachtige karakter dat geen enkele sociale context kan snappen en dan maar zichzelf gaat stompen. Dat geen vragen begrijpt. Dat focust op een detail en dan daarop volledig ontspoord en het overzicht verliest. Vervloekt. Als er niemand is die mij omhoog kan duwen dan kan ik net zo goed loslaten en vallen. Ik heb compleet gefaald en dan heb ik nog geluk want als ik dan een uitzending zie van een homo in Zuid-Afrika dan denk ik jemig, die is nog meer vervloekt, where is he gonna run? En dan heb ik zogezegd problemen. Wanneer heb ik mijn vloek afbetaald? Ja er zijn voordelen, maar die zijn minimaal. Hoe moeilijk is het lief te zijn? En dalai Lama kan het wel. Elke keer in perfecte reïncarnatie en ik incarneer als Sociaal Incapabele Michiel. Ja die bestaat echt Hoi Hoi
Vriendschappen, relaties en seksualiteit, iedereen liegt tegen mij en ik raak totaal in de war en weet niet wat ik nog moet denken en geloven. Dat gaat mijn denkvermogen te boven en de emoties zijn die waar, ongepast, normaal? Ik heb geen flauw idee dus zwijg ik maar. Dan is studie een veilige begrijpbare haven maar wel een haven waar ik alleen in een hoekje sta en me afvraag hoelang ik dat ga volhouden. Als ik praat loop ik het risico me terecht vernederd en raar te voelen en als ik niet praat ben ik ook raar en ongelukkig.
Tegen mijn Man en Zoon zeg ik altijd 'er is niets mis met je, alleen je hersenen werken anders dan de gemiddelde mens en die heeft het daar soms moeilijk mee'.
En dan zijn mijn Mannen nog niet eens zo slim als dat jij bent - zeker niet respectloos bedoelt naar mijn Mannen, maar dat is gewoon een feit.
Ik vind het enorm verdrietig Dogmar, dat je je zo voelt...als mensen niet begrepen worden, worden ze vaak gezien als raar en ongepast.
Maar dat is ''maar'' een mening van een ander.
Intermenselijke interacties zijn sowieso al heel ingewikkeld, soms verwarrend en miscommunicatie kan al heel heel snel ontstaan.... onder de meest ''gewone'' en ideale omstandigheden......laat staan als je met ASS te maken heeft, dat maakt het stukken lastiger.