gouwepeer

Admin
Medewerker
Bevindt er zich nu wel of niet een grote planeet in het ijzige buitengebied van ons zonnestelsel? Recent onderzoek lijkt dat in twijfel te trekken. Maar de hoop is nog niet opgegeven.

New-evidence-in-support-of-the-Planet-Nine-hypothesis_image_380.jpg


Hoewel nog niemand er ook maar een glimp van heeft opgevangen, is planeet 9 een van de meest besproken planeten van de laatste jaren. Het bestaan van dit hypothetische hemellichaam, dat ongeveer tien keer zoveel massa zou hebben als de aarde, werd afgeleid uit de baaneigenschappen van tientallen kleinere objecten die ver voorbij Neptunus (‘planeet 8’) om de zon draaien.

Bij waarnemingen die de afgelopen zeventien jaar zijn gedaan zijn aanwijzingen gevonden dat deze verre ‘ijsdwergen’ niet gelijkmatig over de ruimte zijn verdeeld. Ze zouden langgerekte banen volgen die ruwweg dezelfde kant op ‘wijzen’. En dat zou erop wijzen dat hun omloopbanen zich hebben gericht naar een nog onbekend fors hemellichaam dat zich extreem ver van de zon – ongeveer 1200 keer zo ver als de aarde – zou bevinden.

Bij recent onderzoek in het kader van de Outer Solar System Origins Survey (OSSOS) zijn nog eens acht van die verre ijsdwergen opgespoord. Een statistische analyse lijkt er echter op te wijzen dat hún omloopbanen géén voorkeursrichting vertonen.

Ook heeft het OSSOS-team een alternatieve verklaring gevonden voor de vermeende gelijkgezindheid onder de eerder ontdekte ijsdwergen: die zou het gevolg zijn van een selectie-effect. Kort gezegd: sommige stukken hemel zijn zo rijk aan achtergrondsterren, dat ijsdwergen zich daar veel moeilijker laten opsporen dan elders. Zo ontstaan er vanzelf ‘opeenhopingen’ van bekende ijsdwergen in sterarme hemelgebieden.

Een en ander verkleint de kans dat er in de verten van ons zonnestelsel een planeet verstoppertje speelt aanzienlijk. Maar Spaanse astronomen gooien het bijltje er nog niet bij neer. Met behulp van een nieuwe techniek, die minder gevoelig is voor observationele selectie-effecten, hebben de astronomen opnieuw aangetoond dat de omloopbanen van de verste ijsdwergen niet willekeurig georiënteerd zijn.

Hun berekeningen laten zien dat de ‘knopen’ van deze banen – de twee punten waar elke omloopbaan het vlak van het zonnestelsel kruist – een correlatie vertonen. Ze zijn gegroepeerd rond bepaalde afstanden tot de zon. En dat brengt de Spaanse wetenschappers tot de conclusie dat de kleine hemellichamen in het buitengebied van ons zonnestelsel wel degelijk onder invloed staan van een nog onontdekte planeet.

Bron: Eddy Echternach | allesoversterrenkunde.nl