Vanmiddag was ik echt even boos, merkbaar boos, in de supermarkt. Verkondigde ik onlangs nog dat hier iedereen zoveel rekening met elkaar houdt, dat de supermarkt veel ruimte verschaft en ook dat zij waar mogelijk alle voorzorgmaatregelen nemen (geen muntje in de kar, ontsmettingsmiddelen op diverse plaatsen in en buiten de winkel, brede paden, overduidelijke berichten op opvallende plaatsen, heel duidelijke pijlen op de grond om een looprichting aan te duiden, overal papieren zakken voor producten) en de klanten zelf houden ook, met een glimlach, steeds rekening met elkaar.
Vanmiddag was er een mevrouw, naar ik schat richting of al in de 70, die op haar gemak overal stond te kijken met haar kar overdwars zodat niemand ergens meer bij kon terwijl de paden voldoende breed zijn, maar iedereen wachtte geduldig tot zij klaar was, en vervolgens liep zij steeds tegen de richting in door de paden waardoor mensen soms opzij deinsden, maar zij hield hier geen rekening mee. Er ontstonden zelfs opstoppingen, maar niemand zei iets. Op een bepaald moment kwam ik aan het einde van een gangpad en wilde, zoals de pijlen aangaven, netjes naar links mijn weg vervolgen. En ja hoor, ook hier kon ik niet verder door deze zelfde mevrouw. Ik vond dit zo ongepast dat ik zei: "Mevrouw, er staat heel duidelijk een looprichting aangegeven." Zij keek mij achteloos aan en haalde haar schouders op en liep in dezelfde richting verder. Toen was ik het zat en zei: "Waarom houdt u zich hier niet aan net als iedereen? Dus u heeft er geen moeite mee als ik misschien door u corona krijg?" Ze keek mij vernietigend aan en antwoordde: "Nou, als u dat niet wilt dan moet u maar niet naar de supermarkt gaan!" "Nou ja zeg! Ongehoord!" bracht ik nog uit. Bij de kassa zag ik haar ook bij een kassa even verderop, maar ik merkte dat zij steeds naar mij keek. Ook buiten op de parkeerplaats zag ik haar en zij probeerde met haar blik mij te vermijden. Zij voelde dat ik het zag. Kennelijk had het gesprekje toch meer bij haar losgemaakt.