Ik twijfelde al enorm of ik het zou posten omdat ik al een beetje verwacht had dat het zo opgevat zou worden.
Ik merk dat je mijn schrijven over schuld ook opgevat hebt hoe het voor jouw voelt, ik voelde zelf geen emotie toen ik het schreef en zie het ook niet in die zwaarte.
Ik reageerde ook niet op de schuld in jouw bericht maar op diegene waar ik in de kalender over las. En ik vond zelf in die kalender wel een bepaalde essentie staan wat ik terugzie in het geheel, en hoe het werkt op het grote geheel in mijn ogen.
Dat jij het anders ziet dan mij dat kan. Ik zie de verarming ook deels, maar we kunnen niet verwachten in deze tijd, dat we allemaal weer in een hutje op de hei gaan zitten. Er is ook een verandering van zielen en tijden. Je kunt niet meteen terug naar hoe de natuur vroeger een rol speelde. Sommige zielen wel, maar dat werkt niet bij iedereen, ze zijn anders opgegroeid, en hebben dus ook soms een andere stroom. Dat jij het wel zo voelt snap ik, maar de pubers van tegenwoordig leven al heel anders, niet iedereen, maar sommigen hebben andere idealen, en ook zij willen zichzelf kunnen zijn.
En ook zij willen gehoord worden.
Ik denk dat jezelf strijd voelt van mij uit is er geen strijd.
Ik vond gewoon het schrijven in die kalender mooi. En ik vond het juist wel in verbinding staan met jouw boodschap. Maar we kijken allemaal anders naar iets.
Misschien heb ik me niet goed verwoord, dan mag je altijd vragen wat bedoel je precies?